Destination Lopburi - Monkeybusiness in Monkeytown

Daar zijn we weer! Inmiddels alweer op onze volgende bestemming, maar met de pret van de vorige nog in onze gedachte!

Vrijdag hebben we een beetje uit kunnen slapen in ons Thaise paleisje. We moesten om 12 uur het hotel verlaten en omdat wij om 16:00 de trein naar Lopburi wilden pakken deden we lekker rustig aan. Na het uitchecken pakten we de bestelde tuktuk (om het zoeken naar een tuktuk in de brandende zon te voorkomen) welke ons naar het Ayutthaya tourist centre bracht. In dit centrum zit een museum over de geschiedenis van Ayutthaya. Meestal bekijken toeristen dit museum aan het begin van hun bezoek aan Ayutthaya, maar wij hebben de boel even omgegooid haha We hadden nog niet ontbeten en waren er vanuit gegaan dat er wel een restaurant aanwezig zou zijn. Eenmaal binnen was er geen restaurant en we konden onze backpacks nergens kwijt waardoor we met die zware dingen door het museum moesten zeulen.. Gelukkig was er geen hond in het museum dus hadden we ze gewoon ergens neergezet waar we ze een beetje in de gaten konden houden en tegelijkertijd konden genieten van het museum. Erg interessant om te zien dat ooit zo'n rijke stad is verandert in een stad met veelal ruïnes vanwege de oorlog. We konden zelfs een stukje terugvinden over de VOC!

Op een gegeven moment kregen we toch wel heel erg honger dus besloten we het museum te verlaten, op zoek naar eten! Op de parkeerplaats van het museum stond een tuktuk te wachten waar een aardig ogende jongen ons vroeg of we wat wilden eten. Laat dat nou net zijn waar we naar op zoek waren! We straalden het uit denk ik haha kwamen als hongerige beren uit dat museum gestrompeld. Hij wist wel een leuk tentje waar je super lekker kon eten aan de rivier, hij was er zelfs de avond ervoor met zijn familie wezen eten! Wij geloofden hem op zijn grote bruine ogen dus hup die tuktuk in en gaan! Eenmaal op de plaats van bestemming stond hij erop dat hij zou wachten tot we klaar waren om ons daarna naar het treinstation te brengen. Prima! Het tentje die hij had aangewezen bleek een dikke vette tourist trap te zijn. Er zaten alleen maar toeristen, die allemaal door een tuktuk erheen werden gebracht (waarschijnlijk zelfde praatje als Brown eyes) en er werd veel te veel voor het eten gevraagd. Uiteindelijk een redelijk lekkere papaya salade gegeten, maar ik voelde me toch een beetje genaaid. Terug bij de tuktuk vertelde Brown eyes dat hij ons naar het station wilde brengen voor 360 bath. Dit was inclusief het ritje van het museum naar het eettentje, waar hij 80 bath voor rekende. Dit sloeg echt alles want het was bij elkaar maximaal de helft waard. Afdingen was niet mogelijk en hij gebruikte als argument dat hij nog wel op ons had staan wachten. Toen werd ie helemaal mooi! We hebben hem toen 100 bath in de handen gedrukt voor het ritje en het wachten en zijn weggelopen. Wat een afzetter! Maarja, zelf ingestonken en een wijze les!

Maargoed toen zaten we dus zonder vervoer! Dat schiet niet op! Lopend langs de kant van de weg, in de brandende zon, bepakt met onze backpacks en geen taxi of tuktuk te bekennen natuurlijk! En die voorbij kwamen zaten allemaal vol. Uiteindelijk kwamen we na een tijdje lopen een vrouw tegen die een tuktuk had en ons voor een oke prijs naar het station wilde brengen. Wij waren allang blij! Weg uit die brandende zon en onze trein halen!

We waren gelukkig nog op tijd voor onze trein en met ongeveer 1,5 uur stonden we op het treinstation van Lopburi! Vanaf het trein station liepen we het centrum in en we konden meteen kennis maken met de bewoners van de stad die langs de elektriciteitskabels slingerden, de apen! Super leuk om te zien! Ze zaten echt overal, op straat, op auto's, op huizen, het was een echte beestenboel! Met een ijsje in m'n hand stond ik vol bewondering naar boven te staren, wat een maffe beesten zijn het toch ook!

Maar even terug naar ons doel; het vinden van ons hotel. We hadden verwacht dat er wel taxi's of tuktuks in de stad rond zouden rijden, maar niets was minder waar. Dan maar even rondvragen. Na wat rondgevraagd te hebben kwamen we erachter dat het hotel achter het station lag. Alleen even de rails over steken en we waren er! En de rails oversteken gaat hier niet met een spoorwegovergang, nee nee, voor voetgangers is het gewoon letterlijk de rails oversteken. Op het begin wel een beetje raar want het voelt of je iets heel illegaals aan het doen bent en dat je elk moment een schreeuw kan verwachten van iemand die zegt dat je even normaal moet doen.

We hadden online een reservering gedaan voor het hotel, maar de receptionist begreep ons niet dus hebben we ter plekke maar weer een kamer geboekt. Dit was zelfs goedkoper! Het was een prima kamer, niet heel schoon en de badkamer was zo klein dat je er zowat zittend op de wc kon douchen, maar voor de prijs was het prima. We zaten er tenslotte maar 2 nachten en we hadden sinds het eerst deze reis een klein balkonnetje (deze keek uit op een paar watertanks en een muur, maargoed het gaat om het idee haha).

Na het spullen droppen en een koude douche gingen we de stad weer in om eten te scoren en de aapjes te bezoeken. Tijdens het lopen door de stad was Danny naar een paar apen aan het kijken die in de elektriciteitskabels hingen. Dus ik ging bij hem staan en wilde net naar boven kijken toen er ineens een klein aapje uit de lucht viel, met een smak op de tegels terecht kwam en roerloos op de grond bleef liggen. We schrokken ons te pletter en het was zo'n naar gezicht! Ik wilde er niet naar kijken want ik stond natuurlijk alweer bijna te janken, maar Danny kon niet zo goed weg lopen omdat hij iets wilde doen, maar hij kon niks doen. Toen kwam er een andere grotere aap aan die zich over het aapje ontfermde. Ik stelde me al helemaal voor dat dat z'n moeder was dus met een brok in m'n keel liep ik snel door, gelukkig volgde Danny mij. Toch kon ik het niet laten om even achterom te kijken. Blijkbaar had Danny hetzelfde en toen we achterom keken zagen we het aapje een klein beetje bewegen. Hij was niet dood! Maar of het oke met hem ging betwijfel ik. Achteraf denken we dat het aapje misschien geëlektrocuteerd werd door de stroomkabel, buiten bewustzijn is geraakt en naar beneden is gevallen en daarna weer een beetje bij kwam. Blegh, het was gewoon heel naar!

Na van de schrik bekomen te zijn, wat gegeten te hebben en nog even bij de apen te hebben rondgehangen (er is een gebouw in de stad die gewoon helemaal is overgenomen door de apen! Heel bizar om te zien!) besloten we het voor gezien te houden en in ons bed te kruipen voor een nieuwe nacht in Monkey Town.

De volgende dag hebben we weer lekker rustig aan gedaan. Het was weer snik heet dus eerst een koude douche, een lekker ontbijt in een lokaal tentje. Die dag stond het museum van Lopburi op de planning. Dit museum bestaat uit een aantal panden, waaronder het voormalig paleis van Lopburi, waar tentoonstellingen in waren geplaatst. Ook was er een grote tuin met nog wat ruïnes. Dit allemaal binnen een grote hoge witte muur. Het was interessant en groot genoeg om er een middagje rond te lopen. Na het museum zijn we nog wat door de stad gelopen. We hadden twee flesjes water gekocht en toen we langs een van de ruïnes liepen waar alle apen rondhangen wilde een aap het flesje uit Danny zijn tas jatten. Het was een leeg flesje dus toen even later een andere aap ook naar het flesje keek, besloot Danny het flesje maar gewoon te geven. Ik borg snel al mijn spullen op die ik in de buitenste vakjes van mijn tas had gedaan. Er zou er maar een vandoor gaan met je spullen haha! De aap probeerde uit het lege flesje van Danny te drinken, maar daar zat natuurlijk niks in. Danny vulde het lege flesje met een klein laagje uit zijn nieuwe flesje. Dat had hij beter niet kunnen doen want voor dat Danny het wist hing er een aap aan zijn broek om dat flesje te bedelen. Danny wilde het niet geven, maar de aap werd zo brutaal en klom bij Danny omhoog en probeerde hem te bijten in zijn arm!! Toen liet Danny het flesje maar snel vallen. De aap had al wel gebeten, maar gelukkig niet door zijn vel, het is alleen een klein rood vlekje. Nu heeft Danny een oorlogswond hihi

Ik was wel meteen genezen van die apen na het zien van alles wat ze deden. Ze trokken tasjes uit mensen hun handen, jatte eten en andere spullen, sprongen op mensen hun nek, het was een groot gekkenhuis! Het schijnt ook dat de apen best wel een plaag zijn voor de bewoners van de stad daarom geven ze de apen nu te eten op vaste plekken zodat ze niet de hele stad leeg plunderen. Je zou ze maar in je stad hebben! Haha

Na een heerlijk noodle soepje op straat gingen we naar het hotel om ons klaar te maken voor de reis van de volgende dag. Danny wilde 's avonds na het inpakken en het uitstippelen van onze reis nog even wat te eten halen toen hij na een minuutje alweer terug kwam. "Kom eens kijken in de lobby", zei hij. Dus ik met hem mee. Zat daar dus een super klein zwart poesje! Hij was zo schattig en pluizig! Toen hebben we daar even mee gespeeld en besloten hem te houden. Nu hebben we een reismandje voor hem en kan hij de hele reis met ons mee!! Super leuk!

Hahahah ik zie jullie nu al helemaal verbaasd achter jullie beeldscherm zitten. No worries! We hebben geen reiskat! We hebben hem netjes bij z'n moeder achtergelaten, maar ik had hem bijna mee genomen ;)

Vandaag, zondag, stond ik op om te gaan douchen. In de badkamer vond ik het super koud dus heb ik maar een warme douche genomen. Toen Danny na mij ging douchen had hij hetzelfde. Toen hij het balkon op liep om de was in te pakken had hij door dat het dus super koud was vandaag! Echt bizar! Er was wind en het was gewoon weer om met een lange broek en een vest aan te lopen haha wat een verschil met gister! Stiekem natuurlijk helemaal niet erg want niemand zit op een reisdag te wachten in de hitte ;) na ons goed aangekleed te hebben, hebben we om 10:30 de trein richting Phitsanulok gepakt. Dit was een reis van ruim 3 uur. Vanuit Phitsanulok de tuktuk naar het busstation en vanaf daar de bus naar Sukhothai. Dat was onze eindbestemming. In tegenstelling tot onze vorige treinreizen zaten we nu veelal tussen de toeristen i.p.v. de locals omdat dit een speciale trein was en het kaartje ook een stuk duurder. Danny en ik zaten allebei naast iemand anders en die personen waren nogal irritant haha wij vonden 3de klas tussen de locals nog beter dan dit! Bij het station van Phitsanulok zagen we een stelletje dat wij herkenden uit de trein. Samen met hen hebben we een tuktuk gepakt om de kosten te delen. Zij moesten ook de bus hebben naar Sukhothai en kwamen uit Frankrijk. Ze waren nu een paar dagen onderweg en zouden tot april rondreizen in Azië. De busreis naar Sukhothai duurde iets minder dan twee uur. Nadat een locale jeep/bus/openbaar vervoer achtig ding ons uiteindelijk van het busstation naar het hotel had gebracht konden we eindelijk even bijkomen van de reis. Je zit de hele tijd op je kont, maar van zo'n reis word je best en beetje loom.

Het is trouwens een prachtig hotel waar we nu zitten! In Sukhothai heb je twee delen, 'old city' welke bestaat uit het historical park met alle ruïnes en 'new city' welke bestaat uit het nieuwe gedeelte zonder ruïnes en een stad is met wat meer restaurantjes enzo. Wij zitten nu eerst twee nachten in een hotel aan de rand van het historical park heerlijk in de rust. Morgen kunnen we een scootertje huren om het park en alle ruïnes te bekijken. Hierna verblijven we twee nachten in een bungalow in 'new city' zodat we ook nog een beetje de stad kunnen bekijken. Voor nu is het in ieder geval even genieten van de luxe kamer, de rust om ons heen en het historical park. Ben erg benieuwd!

We zitten trouwens telkens super te genieten van al die leuke reacties op de blogs! Heel leuk om te lezen! Bedankt hiervoor :)

Veel liefs en een dikke zoen!