Destination Koh Tao - Klein paradijsje

Dusss, waar waren we gebleven? We wilden vanuit Ngapali Beach in Koh Toa komen en daarvoor moesten we eerst naar Bangkok vliegen met een tussenstop in Yangon. Omdat we vanuit Bangkok een bus wilden pakken naar de kust hebben we een hotelletje moeten boeken voor 1 nacht in Bangkok. Omdat het reizen in Myanmar aan de prijzige kant was wilden we niet alles met het vliegtuig doen en hadden we het goedkoopste hotel uitgezocht die zo dicht mogelijk bij de plek waar we 's ochtends vroeg de bus moesten pakken lag.

Eenmaal op het vliegveld van Bangkok aangekomen moesten we ons melden bij een loket waar we een taxi konden krijgen. Terwijl we in de rij staan zitten we een beetje om ons heen te kijken. Ik zie al een tijdje een jongen staan die me bekend voor komt, maar ik kan niet plaatsen waar ik hem van zou moeten kennen. Zegt Danny ineens: "Hey is dat niet die gozer die onze gids was in Berlijn tijdens het bezoek aan de ondergrondse bunkers?". En toen ging het belletje rinkelen haha we raakten met hem aan de praat en besloten een taxi te delen omdat hij dezelfde kant op ging als wij. Hij heeft Duitse geschiedenis gestudeerd en vanuit zijn voorliefde voor geschiedenis wist hij ons super veel te vertellen over de geschiedenis van Myanmar en Thailand! Super interessant! Eenmaal op plek van bestemming spraken we af om samen wat te gaan eten nadat we onze spullen in het hotel hadden gedumpt.

Het was heel raar, maar toen we weer in Bangkok rondliepen voelde het alsof we op een vertrouwde plek kwamen. Het voelde als een soort van thuis komen. Je herkende de straten, de mensen, de cultuur. We kwamen er echt achter dat Bangkok een hele goeie uitvalsbasis is.

Toen we de ingang van ons hotel hadden gevonden moesten we eerst 5 trappen op om bij de receptie te komen. Met een zware backpack op en de benauwende hitte van Bangkok was dat een pittige klim. We merkten meteen dat het er echt bloedheet was. Er stond een ventilator op de toonbank, maar het was er echt om te stikken! Het hotel had een aantal kamers en wat slaapzalen. De douches en toiletten waren gedeeld. Omdat we in Ngapali een kamer hadden met airco en deze niet hebben hoeven gebruiken vanwege de lekkere koele zeewind waren we het er samen over eens geworden dat een kamer met ventilator prima zou zijn. Hoe het kan dat we de hitte in Bangkok waren vergeten weet ik niet, maar het was echt een mega slecht idee! In Bangkok kan je gewoon niet zonder airco tenzij je bereidt bent om uit je kamer te drijven. Bij de receptie kregen we een handdoek en beddengoed en werden we naar onze kamer gebracht wat eigenlijk meer volstaat als een betonnen blok, zonder ramen, met een stapelbed, een tweepersoonsbed en een ventilator. De hitte was echt niet normaal, buiten was het nog beter, en de kamer werd nauwelijks geventileerd bij een gebrek aan ramen. Pfoe, dat is nog eens andere koek, van een super deluxe resort naar een betonnen hok haha even slikken, maar we moesten de volgende ochtend om 6 uur de bus hebben dus het zou hoe dan ook een korte nacht worden.

Die avond hebben we gezellig wat gegeten met de jongen uit Berlijn. Het is een Nederlandse jongen die in Berlijn woont dus het was lekker makkelijk kletsen en we hebben uiteindelijk heerlijk lang lopen tafelen. Toch kwam het punt dat we terug moesten naar onze betonnen sauna steeds dichter bij en konden we niet anders dan een koude douche, verstand op nul en op bed liggen. Danny heeft het volgens mij 5 minuten uit gehouden en is daarna naar de gemeenschappelijke ruimte gegaan om een boek te lezen. Ik dwong mezelf te blijven liggen, hoe warm ik het ook had, in de hoop dat ik uiteindelijk toch wel in slaap zou vallen. Gelukkig gebeurde dat op een zeker moment en heeft Danny ook nog wat slaap kunnen pakken later die nacht. Het slaapt alleen behoorlijk verrot wanneer je om het kwartier wakker wordt in het zweet en je weet dat je niks anders kan doen dan blijven liggen en zo weinig mogelijk bewegen haha

'Gelukkig' ging de wekker om 5 uur dus konden we snel die kamer weer uit. De bus naar de kust duurde ongeveer 7 uur en zat helemaal vol. Gelukkig was het merendeel backpacker en was het lekker rustig in de bus. De bus was prima, maar 7 uur is toch en behoorlijk lange rit zonder tussenstops. Eenmaal bij de kust konden we meteen overstappen op de ferrie naar Koh Tao. Deze deed er ongeveer 2,5 uur over om daar aan te komen. Bij vertrek van de ferrie riepen ze al om dat de zee nogal woest was die dag dus wanneer je voelde dat je zeeziek werd kon je het beste op het dek gaan staan en het personeel om een kotszakje vragen. Danny en ik hadden voordat we op de bus stapten al een reispilletje genomen dus we hadden er niet meer echt bij nagedacht om een nieuwe te nemen. Nou, dat hebben we geweten! Na ongeveer 10 minuten voelde ik de bui al hangen en ben ik naar het dek verhuisd. Gelukkig was ik niet mega misselijk, maar het viel me op dat het merendeel van de passagiers niet meer op hun plek zaten, maar op het dek stonden. Overal stonden ze te kotsen of moeilijk te kijken met kotszakjes in hun handen. Ik vond het echt heel naar voor ze omdat ik heel goed weet hoe ze zich voelden, maar ik was allang blij dat ik alles nog binnen hield dus ik besloot me maar af te sluiten van de kotsgeluiden en te focussen op de horizon. De hele boot trip was ik in de veronderstelling dat Danny gewoon nog binnen op zijn plek zat. Tot ik 5 minuten voor aankomst naar hem toe wilde lopen. Weg was Danny! Ik zoeken, stond hij op het dek (net om de hoek waar ik de hele reis had gestaan) omdat hij zeeziek was geworden! Arm vogeltje! Ik vond het echt super zielig! Vooral omdat ik niet eens door had gehad dat hij daar stond. Anders had ik natuurlijk met liefde de kotszakjes aan willen geven of hoogstwaarschijnlijk synchroon kunnen kotsen haha Op Koh Tao gingen we zo snel mogelijk naar ons hotel zodat Danny een beetje bij kon komen.

De eerste drie dagen hebben we voornamelijk het eiland lopen verkennen met de scooter, gezwommen, van de zon genoten en van het eten. Er zijn hier genoeg strandjes te verkennen en het is hier ook erg leuk om te snorkelen! We zaten nog helemaal in de flow van Ngapali dus dat ging prima hih dinsdag hebben we ons uitgecheckt bij het hotel en hebben we de ferrie naar buureiland Koh Phangan gepakt. Terwijl we op deze ferrie zaten te wachten heb ik de vorige blog geschreven. We hadden deze ferrie gepakt voor 1 reden en dat was de Fullmoon Party. Dit is een feest dat plaats vindt tijdens volle maan op het strand. Het hele strand van Koh Phangan staat dan in het teken van feesten, zuipen en fluoriserende bodypaint. Omdat dit eigenlijk wel iets is wat je een keer gedaan moet hebben en we wel zin hadden in een feestje besloten we gewoon heen te gaan. Onze backpack hadden we in ons hotel gelaten en we hadden alleen een daypack mee met onze spullen. Omdat accommodatie slecht te vinden is tijdens Fullmoon (vanwege de drukte en omdat je een minimum van 3 dagen moet blijven) besloten we zonder reservering naar het eiland te gaan, een scooter te huren en ter plekke accommodatie te regelen. In het ergste geval zouden we niks kunnen vinden en is het een kwestie van het uithouden tot 8:30 's ochtends zodat je de eerste ferrie weer terug naar Koh Tao kan nemen.

Na een tijdje rond te hebben gereden en overal "No, we're fully booked" of "You can get the last room for 4000 baht (100 euro) for one night" te horen, kwamen we eindelijk bij een hostel terecht waar ze een kamer voor ons hadden voor een redelijke prijs. De eigenaren (twee super vriendelijke oude mensen) hadden een aantal hutjes die tegen een grote rots stonden en ze hadden het hutje helemaal op de top nog voor ons beschikbaar. Het was een behoorlijke klim langs een stijle trap naar boven, maar wauw wat een plek!!! Doordat het hutje om een rots heen was gebouwd stond er midden in de hut opeens een stuk rots. Het had een beetje een boomhut achtig idee en het uitzicht vanaf ons kleine houten terrasje was echt geweldig!! We kwamen er aan toen de zon net onder ging dus we stonden echt met open mond naar de horizon te gapen. Om ons heen was alleen maar het geluid van de jungle en de apen die door de bomen ritselden. Echt genieten!!

Nadat we tot een uur of half 1 's nachts hadden geslapen zijn we met de taxi naar de Fullmoon Party gegaan. Het was eigenlijk precies zoals we het ons voor hadden gesteld; veel dronken jongeren, slechte muziek, bodypaint en buckets (dit zijn plastic emmertjes die je kan kopen die vol worden gegooid met drank en waaruit je met meerdere mensen kan drinken). We hebben onze tijd vooral doorgebracht met over het strand lopen met ons drankje en lachen om alle dronken mensen. Rond 6 uur lagen we heerlijk in onze heuvelhut te snurken terwijl de apen over ons dak aan het banjeren waren.

Die ochtend werden we om half 11/11 uur wakker. We moesten de ferrie om 13:30 terug naar Koh Tao hebben dus hebben we rustig wat gegeten in de haven. Doordat we goed hadden kunnen slapen voelden we ons best fit! Omdat de ferrie wat vertraging had moesten we even wachten in de haven. Opeens komt er een jongen in de haven zitten die vraagt of er iemand Engels spreekt. Niemand gaf antwoord dus vroeg Danny wat hij wilde weten. Hij kwam duidelijk van de Fullmoon Party en was nog behoorlijk dronken. We konden hem eerst niet helemaal goed verstaan, maar het kwam erop neer dat hij vroeg of we geld hadden zodat hij een kaartje voor de ferrie kon kopen. Het eerste wat we dachten was "Nee he! Hadden we nou maar onze mond gehouden!". Toch raakten we met hem aan de praat en legde hij uit dat hij eigenlijk een kaartje had voor de ferrie van 08:30 die ochtend. Op de Fullmoon Party was hij de ene helft van zijn kaartje kwijt geraakt (zo'n kaartje waarbij ze een kant afscheuren wanneer je aan boord komt) dus hij kwam de boot niet op. Zijn vrienden wel en die zijn doodleuk zonder hem terug naar Koh Tao vertrokken. Tot overmaat van ramp had hij geen contant geld meer bij zich, deed zijn pinpas het niet meer en was de batterij van zijn mobiel leeg. Hoe veel pech kan je hebben! Haha omdat Danny en ik het erg met hem te doen hadden besloten we hem te helpen en hem 500 baht (ongeveer 12,50 euro) te geven voor een bootticket. We vonden dat hij zich in een behoorlijk vervelende situatie bevond en als we hem daarmee konden helpen. Hij was mega dankbaar en verzekerde ons dat hij ons het geld terug zou geven zodra we weer op Koh Tao waren en hij bij z'n geld kon. Wij vonden het allang prima en lieten al weten dat het niet nodig was en dat we hoopten dat wanneer iemand hem een keer om hulp zou vragen, hij diegene ook zou helpen. Soort van karma ;)

Toen we in de haven van Koh Tao aankwamen stond de jongen met smart op ons te wachten. Hij had een taxi geregeld en we moesten instappen want hij ging ons het geld terug betalen en ons mee nemen uit eten! Haha uiteindelijk hebben we met hem zitten dineren en een super leuk gesprek met hem gehad. Hij kwam uit Engeland en was eigenlijk een hard werkende gozer die gewoon in de problemen was geraakt. Hij heeft ons wel 10 keer gezegd hoe dankbaar hij ons was haha deed ons erg goed dat we wat voor hem konden betekenen en uiteindelijk een gezellig etentje en een bijzondere ontmoeting aan over gehouden!

Na het eten moesten we ons haasten omdat we om 5 uur in de haven moesten zijn omdat we zouden beginnen aan een vier daagse Open Water Diving Course! Danny en ik wilden dit allebei erg graag doen en omdat Thailand het goedkoopste land is om je certificaat te halen en je hier erg mooi kan duiken, besloten we ons in te schrijven voor een cursus!

De cursus begon die avond met theorie die bestond uit het kijken van een dvd en het invullen van een vragenformulier. Met ons was er nog een meisje uit Zwitserland die mee deed. We kregen onder andere theorie over onze uitrusting en veiligheid onder water. Bij de cursus zat verblijf in een dorm (grote slaapzaal) inbegrepen. We wisten niet zo goed wat we ervan moesten verwachten omdat we in totaal met z'n 16en op de zaal slapen, maar het valt ons tot nu toe alles mee! Het is een zaal met 8 stapelbedden. Elk bed heeft een gordijntje waardoor je je helemaal af kunt sluiten van de rest. Iedereen houdt tot nu toe goed rekening met elkaar en we hebben vannacht goed kunnen slapen! Het is wel even wennen dat je zachtjes moet praten, 's avonds in het donker je spullen moet zoeken en niet in je nakie de badkamer uit kunt lopen, maar prima te doen! Ik kan me alleen wel voorstellen dat wanneer je alleen maar in dorms slaapt, je op een gegeven moment je privacy gaat missen. Daarentegen is het wel heel gezellig! Je maakt snel contact met andere backpackers! Ze zijn allemaal super vriendelijk, in voor een praatje, wat tips en een maaltijd samen. Zo ontmoet je nog eens mensen!

Vandaag hadden we de tweede dag van onze cursus en hebben we 's ochtends een deel theorie gehad waarna we de boot op gingen om de kennis in praktijk te brengen. Op het begin wel wennen om die zware uitrusting aan te hebben, maar in het water voel je daar niks meer van! We hebben een erg aardige instructrice die oorspronkelijk uit Barcelona komt. Doordat haar Engels redelijk basic is, is alles heel goed te volgen. Vandaag stond vooral in het teken van het oefenen van een aantal skills die je als scuba diver moet kunnen zoals je bril onderwater leegmaken, noodsituaties met de luchttoevoer en het helpen van je buddy. Omdat we alles goed op pakten hebben we ook nog even gedoken en een heleboel mooie vissen gezien! Ze hebben hier echt alle kleuren van de regenboog en ook het koraal is erg mooi! Morgenochtend hebben we weer een stukje theorie en dan gaan we in de middag twee keer duiken om te oefenen. Na morgen hebben we nog twee duiken voor ons examen. Als alles goed gaat kunnen we na ons examen overal ter wereld duiken! Super leuk! Maar eerst nog even genieten van de cursus :)

Ik ga nu m'n gordijntjes dicht doen en me opsluiten in m'n stapelbedje haha slaap lekker allemaal en ik hoop dat ik jullie snel weer op de hoogte kan houden van onze volgende avonturen!

Veel liefs!!! Xxxxxx

Ps: de avond dat ik deze blog schreef heb ik hem niet online gezet omdat het internet raar deed. Was ik eerst nog zo te spreken over onze dorm-genoten, besluiten een paar vannacht om 4 uur dronken thuis te komen. Hele zaal wakker! Pff, behoorlijk irritant wanneer je weer vroeg op moet voor je duikcursus. Vandaag hebben we 's ochtends eerst weer wat theorie gehad. Hierna zijn we de zee op gegaan en hebben we twee keer gedoken. Dit keer gingen we veel dieper (14 meter!!) dan de eerste keer en hebben we super veel mooie vissen gezien! Echt zo cool! Omdat we alles zo snel oppakken neemt onze instructeur Anna ons morgen mee naar een heel mooi gebied om onze laatste twee duiken te doen. Toen we weer in de haven aan kwamen stelde Anna voor om ons eerst even op te frissen en daarna direct ons examen te maken in plaats van deze morgen te doen! Heel chil! Dan waren we daar in ieder geval vanaf :) dus zo gezegd, zo gedaan. Een uur later zaten we fris en fruitig aan ons examen. Het examen was niet heel moeilijk, maar er zaten wel een paar vragen tussen die een beetje tricky waren. Gelukkig mochten we af en toe wat overleggen en zijn we geslaagd voor onze theorie!! Nu gaan we morgen 06:00 's ochtends nog twee keer duiken en dan zijn we rond 11 uur in het bezit van ons certificaat! Zo leuk!!

Nu ga ik net als gister me weer opsluiten achter m'n gordijntjes en hopen dat de Engelsen in onze zaal niet weer besluiten dronken thuis te komen! Slaap lekker allemaal!!

Veel liefs van ons xxxx