Destination Indonesië - Vakantie vieren!

Lieve allemaal! We zijn op dit moment begonnen aan onze lange reis terug naar huis. Onze reis is bijna tot zijn einde. Ergens zijn we een beetje verdrietig omdat we het mooie weer, de natuur en de lieve mensen gaan missen, maar we staan echt te springen om iedereen weer te zien! Hihi

Na bij Julian in Ubud gelogeerd te hebben zijn we met de brommer naar Sanur vertrokken hier hebben we drie dagen lekker aan de kust gezeten. Onze eerste dag in Sanur was zondag en op die dag trekken alle locals naar het strand en gaan ze lekker luieren, eten en zwemmen. Erg leuk om naar te kijken en om lokale streetfood te proeven. We hebben op het strand echt de lekkerste mais ooit gegeten. Ze roosteren dan een maïskolf voor je, die je zelf besmeerd met gezoute boter en chilisaus. Smullen!!

De drie dagen die we in Sanur hebben doorgebracht hebben we voornamelijk op het strand gezeten. Lekker uitrusten, muziek luisteren, lezen en kletsen.

Na Sanur besloten we met de brommer naar Kuta te vertrekken. We hadden een hoop verhalen gehoord over deze kustplaats en eigenlijk was het merendeel daarvan negatief. Kuta is onwijs toeristisch, met veel shops, resorts, restaurants en een uitbundig uitgaansleven. Wij zijn er twee dagen gebleven en kwamen tot de conclusie dat Kuta niet helemaal ons ding is haha de mensen waren onaardig en de stad was veel te toeristisch en massaal.

Omdat we een visa on arrival hadden verliep deze met 30 dagen en werd het tijd om hem te verlengen. In Vietnam hadden we al de fout gemaakt om de verlenging te laat te regelen dus waren we dit keer ruim van tevoren naar een bureautje gegaan die de verlenging voor ons zou regelen. Na een aantal dagen kregen we een oproep om bij de immigratiedienst langs te komen voor een foto en vingerafdrukken. 's Ochtends vertrokken we vroeg uit Kuta om op tijd bij het immigratiekantoor te zijn. Hier moesten we geduldig wachten op onze beurt voor de foto en de afdrukken. Hoewel je zou denken dat dat zo gepiept is, duurde het allemaal behoorlijk lang. Volgens mij waren ze in die kantoortjes lekker aan het lanterfanteren want de wachtkamer zat helemaal vol terwijl de kantoortjes het merendeel van de tijd leeg waren en ze dus niks zaten te doen. Gelukkig hadden ze de tv aan staan met een soort van Indische Bananasplit op dus wij vermaakten ons wel haha

Nadat we eindelijk aan de beurt waren geweest vervolgden we onze reis. We hadden namelijk weer een nieuwe bestemming. Dit keer: Uluwatu! Via Booking.com hadden we een homestay gevonden die erg goede reviews had en een centrale ligging had qua strandjes en omgeving verkennen. Eenmaal aangekomen werden we vriendelijk ontvangen door de eigenaar Herman. Herman is een Nederlandse man van begin 60 die samen met zijn Indische vriendin een homestay runt. Hij is een echte Hollander dus we konden heerlijk met hem praten over van alles en nog wat. Erg gezellig! Hij vertelde ons dat hij twee dagen geleden vader was geworden. Ontzettend leuk natuurlijk, maar we waren wel een beetje verbaasd vanwege zijn leeftijd. Hij vertelde ons dat zijn vriendin een tijd geleden aan de praat was geraakt met een vrouwtje uit Java. Omdat dat vrouwtje een buitenechtelijk kindje droeg vroeg ze zijn vriendin of zij wellicht het kindje wilde hebben. In bepaalde delen van Indonesië wordt het niet geaccepteerd wanneer je buitenechtelijk zwanger raakt en word je verstoten wanneer je het houdt. Het gebeurd dan ook regelmatig dat kinderen worden weggegeven of letterlijk worden weggegooid. Dan vinden mensen opeens een dode baby bij het vuilnis. Echt zo naar! Omdat de vriendin van Herman wist dat het kindje hetzelfde lot te wachten stond heeft ze een goed gesprek gehad met Herman. Uiteraard kon Herman het niet over zijn hart verkrijgen om het kindje bij het vuilnis te zien belanden dus hebben ze de vrouw tijdens haar zwangerschap in huis gehaald en verzorgd. Nadat het kindje geboren was is de vrouw, na het tekenen van een contract dat ze het kind afstaat, vertrokken en had Herman opeens een kind! Haha zo bizar kan het dus gaan hier!

Na nog een tijdje met Herman te hebben gekletst zijn we de omgeving wezen verkennen. Er waren veel strandjes waar we uit konden kiezen dus genoeg te ontdekken!
Bij de homestay raakten we aan de praat met Alexi, een Franse jongen uit Parijs. Hij leerde Danny wat deuntjes op de gitaar en na samen wat gegeten te hebben zijn we op de brommer gestapt om een beetje rond te cruisen. Onderweg werden we gestopt door de politie. Oh oh! Gelukkig had Danny zijn buitenlands rijbewijs mee dus konden wij door rijden. Alexi had echter alleen zijn Europese rijbewijs dus die moest mee komen naar het kantoortje. We moesten erg lachen want naderhand vertelde hij dat hij gewoon een beetje deed of hij dom was en er niks van begreep en toen hij een briefje van 50.000 (omgerekend iets meer dan 3 euro) tevoorschijn toverde, ze dat maar al te graag accepteerden en hij weer mocht gaan. Als je geld hebt kan je onder een hoop dingen uit komen hih

Toen de zon bijna onder ging zijn we naar een tempel gegaan waar ze de traditionele firedance uitvoeren. Voorafgaand aan de dans hebben we de tempel bekeken. Het was hoog op de rotsen dus het uitzicht was super mooi! Van tevoren werden we al gewaarschuwd om alle losse dingen op te bergen. Er liepen hier namelijk ook apen rond met behoorlijk grijpgrage handjes. Vooral zonnebrillen waren ze dol op, volgens onze gids. Wij hadden dus netjes alles weggeborgen. Toen ik een foto stond te maken van twee aapjes die heel schattig naar de zonsondergang aan het kijken waren, rent opeens een aapje heel snel naar me toe en pakt hij zo mijn slipper van m'n voet! Het andere aapje probeerde toen de andere slipper ook te pakken, maar die wist is bij me te houden haha Nou die andere slipper ben ik kwijt, dacht ik, maar gelukkig hebben ze daar heuse apen onderhandelaars! onze gids haalde er snel een man bij die de aap een zakje banaantjes toewierp. Omdat bananen natuurlijk veel lekkerder zijn dan een slipper, liet hij mijn slipper vallen en kon de man hem weer veilig aan me teruggeven. Alle andere toeristen waren helemaal gefascineerd door het hele gebeuren dus de aap met m'n slipper in zijn hand zal waarschijnlijk in een paar fotoboeken verschijnen haha na het aap incident gingen we naar een soort kleine arena boven op de rots waar de firedance zou plaatsvinden. Ik wist totaal niet wat ik ervan moest verwachten. Ik dacht ze gaan een vuurshowtje geven ofzo, maar het was eigenlijk een soort voorstelling met traditionele dans en kostuums en een groep mannen die een bepaald soort tonen maakten met hun stem. Erg indrukwekkend om te zien! De dans tijdens de ceremonie in het dorp van Ming was veel mooier, maar de mannen die het geluid maakten was weer iets nieuws.

Toen we in het donker terug naar de homestay moesten rijden hadden we Google maps aangezet. Ik zat bij Danny achterop om te navigeren. In plaats van over de grote weg leidde Google ons over allerlei weggetjes door dorpjes en weilanden haha overdag waarschijnlijk een hele mooie route, maar in het donker krijg je er niet heel veel van mee. Alexi was er op een gegeven moment helemaal klaar mee en dacht dat we serieus verdwaald waren hahah uiteindelijk stopte zijn brommer 100 meter voor de homestay ermee omdat hij geen benzine meer had, dus met de brommer aan zijn hand het avontuur afgesloten. Tijdens onze reis zijn we trouwens super veel zielige dieren tegen gekomen. Ze gaan hier echt heel anders met dieren om dan in Europa. Tijdens het rijden door Vietnam reed er bijvoorbeeld regelmatig een vrachtwagen langs volgestouwd met varken en zelfs honden (ja, die eten ze daar echt!) en hier in Indonesië proppen ze kleine kooitjes vol met kippen en kuikentjes. Zo zielig om te zien. Er zijn hier ook heel veel straathonden en die zien er echt verschrikkelijk uit en worden echt als stront behandeld. Tijdens ons ritje in het donker lag er ook een hond midden op de weg die gewoon aan het doodgaan was :(

De security guard die de homestay 's nachts bewaakte was echt een lieverd dus daar hebben we ook een avondje mee gekletst. Hij had 5 kinderen, werkte overdag en had dit dan als zijn nachtbaantje en alsnog had hij het niet breed. Had echt met hem te doen want Herman had hem betrapt op slapen tijdens het werk, maar ik kan het hem niet eens kwalijk nemen wanneer je dag en nacht werkt!

Voor de rest hebben we in Uluwatu voornamelijk veel rondgereden en strandjes bezocht. Danny heeft een dagje een surfplank gehuurd bij een lokale jongen die pas sinds een week zijn surfschooltje was begonnen. Aan het einde van de dag nam hij ons mee naar een tentje om wat te eten en naar live muziek te luisteren, erg gezellie! Je kon dan ook verzoeknummertjes indienen en omdat ze een beetje raggae speelden ging ik natuurlijk voor UB40 haha lekker meezingen en genieten!

We zijn ook nog een dagje naar een zwembad geweest waar we lekker de hele dag hebben gezwommen en waar ik Danny de borstcrawl heb geleerd. Snel dat ie nu gaat! Niet normaal! ;)

Julian is ook nog gezellig een dagje op bezoek gekomen! We zijn toen naar Nusa Dua geweest. Ze hebben daar een grote rots waar het water tegenaan slaat. Waterblow heet het. Je kon daar echt goed zien wat voor kracht dat water heeft! Hierna zijn we naar een strandje, Pandawa, gegaan waar we samen met Ming zijn gaan kanoën. De golfen waren daar die ochtend zo hoog dat alle restaurantjes aan de kust onder waren gelopen. Iedereen was druk bezig met het zand wegscheppen. Gelukkig was de zee die middag een stuk rustiger. Het kanoën was daar erg leuk omdat het er heel ondiep en helder was dus je kon vanuit de kano mooi alles zien!

Na Uluwatu zijn we weer naar Julian gegaan en hebben we daar voor de laatste keer een nachtje geslapen. We hadden naar Uluwatu maar één backpack meegenomen op de scooter dus we moesten de rest nog ophalen. Die middag is Danny mee gaan voetballen en ben ik mee geweest om te kijken. Normaal hou ik niet zo van voetbal kijken, maar nu was het wel leuk om te zien omdat het team van Julian een bij elkaar geraapt zooitje is van mensen die soms maar 1 keer meespelen omdat ze toevallig in Ubud zijn.

De volgende ochtend zaten we aan het ontbijt. We hadden een ticket voor de boot naar Lembongan geboekt. Dit is een eiland ten zuid oosten van Bali en een aanrader van Julian. We wilden onze laatste dagen ultiem chillen en dat kon daar perfect. Tijdens het ontbijt belt opeens Ming naar Julian. Ze vroeg zich af of we wel moesten gaan omdat de golfen weer ontzettend hoog waren en ze op het nieuws afraadde om de zee op te gaan. We besloten gewoon naar de haven te gaan en het daar even aan te kijken.

Hoewel ik me op dat moment al een beetje zorgen maakte, deed ik dat helemaal toen we in de haven aankwamen! De zee was super wild en de boten hadden zelfs moeite om aan te meren aan het strand, laat staan passagiers in te laden. Omdat ze hier niet echt een haven hebben, meren de boten gewoon aan aan het strand en moet je een stukje de zee in lopen om aan boord te gaan. Omdat de zee zo wild was ging die boot alle kanten op, super gevaarlijk! En als je een slechte timing had stond je tot je oksels in het water en kreeg je een flinke golf over je heen. Danny en ik stonden alles aan de kant te aanschouwen en waren aan het wachten tot het laatste moment. Vol verbazing werden er kinderen en een baby aan boord gezet. Never nooit dat ik met m'n kind zo'n boot op zou gaan, maar blijkbaar hadden deze mensen er alle vertrouwen in. Achteraf gezien was het echt totaal niet verantwoord om die boot überhaupt die zee op te laten gaan, maar we besloten toch (als laatste) aan boord te gaan. We bleven achterin staan zodat we een beetje mee konden deinen met de golfen en ik zal niet ontkennen dat ik een schietgebedje heb gedaan toen de boot door de brekende golfen aan de kust sloeg. Pfff wat een stress haha! Zelfs midden op zee waren de golfen eng hoog! Soms zat je tussen twee golfen in en kon je gewoon niet over de golfen heen kijken. De reddingsvesten waren weggepropt in een bovenruimte dus in geval van nood was het echt zwemmen voor je leven. In m'n hoofd had ik al een heel ontsnappingsplan voor Danny en mij bedacht, maar gelukkig zag Danny er behoorlijk kalm uit. Achteraf vertelde hij dat hij ook behoorlijk bang was, maar gelukkig wist ik dat toen nog niet hahah we waren mega opgelucht dat we na een uurtje aan land stonden en beloofden elkaar dit nooit meer te doen!

Op Lembongan hebben we 5 dagen lang schaamteloos lopen genieten van onze laatste dagen. We hadden een scootertje waarmee we het hele eiland over hebben gereden. Tijdens de eerste dag leerden we Bram en Brenda kennen, een stelletje dat al 8 maanden op reis was en nog zo'n 12 maanden op de planning hadden staan! Wauw! We hebben een paar keer met ze gegeten en samen een snorkeltripje gedaan naar drie verschillende duikplekken. Het water was alleen echt bizar koud dus Danny en ik zaten klappertandend in onze snorkels te bijten haha

Via een brug kon je naar het naastliggende kleine eiland rijden. Dit was een super mooi stukje met turquoise blauwe zee en witte stranden! Op het andere eiland hebben we onder andere Blue Lagoon bezocht wat eigenlijk een grote baai was die je vanaf de hoge rotsen kon bekijken. Het water was daar zo bizar mooi turquoise. Zo mooi had ik het nog nooit gezien. Terwijl we naar het water zaten te staren zien we opeens een super grote zeeschildpad boven water komen en weer onder duiken!! Het was zo'n mooi plaatje!

We hebben die dagen ook nog een supboard gehuurd op Mushroom Beach. Danny en ik krijgen het steeds meer onder de knie, erg leuk! Zelfs met een beetje golfen is het leuk!

Maandag hebben we de boot weer terug gepakt naar Bali. In tegenstelling tot de heenweg, was de terugweg lekker rustig haha onze laatste nacht brachten we door in Kuta zodat we de volgende ochtend maar een klein stukje naar het vliegveld hoefden te rijden. Die avond zijn Julian en Ming langsgekomen om gezellig samen te eten. Het was zo raar om afscheid van ze te nemen! We gaan gewoon echt naar huis.

Nu zitten we op het super mooie en grote vliegveld van Singapore. We zijn vanmiddag eerst vanuit Bali naar Jakarta gevlogen en daarna vanuit Jakarta naar hier. Onze laatste vlucht van deze reis begint over iets meer dan een uur en ik ben er helemaal een beetje zenuwachtig van! Ik kan nu gewoon zeggen: tot morgen!! Het wordt een lange vlucht, maar hopelijk kunnen we een beetje slapen en zijn we voor we het weten op Schiphol waar ik eindelijk iedereen weer in m'n armen kan sluiten!

Voor nu is het chill kleding aan, de piloot z'n werk laten doen en relaxen. En stiekem alvast genieten van de gedachte dat we iedereen straks weer zien ;)

Het was een bizarre reis met een hoop hoogtepunten en mega veel mooie landen en gezichten. Azië has been good to us, maar nu is het tijd om alle opgedane ervaringen en kennis te laten bezinken in ons eigen koude kikker landje!

Ja, ik kan het eindelijk zeggen: tot zo!

Heel veel liefs