Destination Dalat - Op avontuur door Vietnam!

Xin cháo vanuit het zonnige Vietnam! Danny zat laatst bijna te janken omdat hij zo gelukkig was dus ik heb jullie weer een hoop te vertellen haha

De tweede dag in Ho Chi Minhstad begon super vroeg. We moesten namelijk om 7:40 bij een verzamelpunt zijn omdat we via een tour naar de Cù Chi tunnels zouden gaan. De Cù Chi tunnels zijn tijdens de oorlog tussen Noord en Zuid Vietnam door de communistische strijders gegraven en gebruikt als schuilplaats. Het is een deel van een mega groot tunnel netwerk dat bijna onder het hele land doorloopt. Echt bizar!

Na een snel ontbijtje stonden we met ons goeie gedrag om 7:40 bij het verzamelpunt klaar. De vrouw van de receptie van het hotel waar we verzamelden vertelde dat we zo werden opgehaald dus dat we even moesten wachten. Prima! Nou niet prima, want een half uur later stonden we nog steeds te wachten. Een uur later werden we pas opgehaald door een gozer die ons naar een bushalte bracht waar de rest van de groep stond. Hier hebben we met z'n alle nog zo'n 20 minuten moeten wachten voordat we daadwerkelijk in de bus zaten. Lekker dan, kan je hier überhaupt op een bus vertrouwen? Haha Naja, we zaten in ieder geval in de bus. Onze gids in de bus vertelde ons onderweg allemaal grappige weetjes over Ho Chi Minh en Vietnam. Bijvoorbeeld dat het hier een delicatesse is om ei te eten waar een embryo van een kuikentje in zit. Die eten ze gewoon op! En dat je op moet passen met wat je gaat bestellen want voor je het weet zit er slangenhoofd of hond in je soep haha het zou het maar gebeuren!

De rit naar de tunnels had ongeveer 1,5 a 2 uur moeten duren. 'Had' inderdaad, want wat de lieftallige mevrouw van de kaartverkoop niet had gezegd was dat we na een uur bij een of ander souvenir werkplaats zouden stoppen zodat er nog even een slaatje uit al die nietsvermoedende toeristen geslagen kon worden. Stonden we, in de hitte te wachten tot we eindelijk weer verder konden naar waar we heen wilden, verdorie naar die tunnels! Hahaha

Eindelijk bij de tunnels aangekomen kregen we een rondleiding van onze gids. Het was best bizar, want je loopt eigenlijk gewoon door een bos terwijl er onder je een hele wereld schuil gaat. Het schijnt ook dat de Amerikanen telkens vet verward waren omdat ze het ene moment de strijders in het vizier hadden en het andere moment leken ze opeens van de aardbodem verdwenen haha de Zuid Vietnamese strijders hadden in het bos ook allerlei boodytraps geplaatst voor de Amerikaanse soldaten. Sommige waren echt heel naar! Na een tijdje kwamen we eindelijk bij het gedeelte waar we de grond onder mochten en door een tunnel konden kruipen. Het was een 100 meter lange tunnel waar om de 20 meter een uitgang was zodat je zelf kon kiezen hoe ver je ging. Veel mensen gingen vol goeie moed naar beneden, maar kwamen na een paar seconden alweer naar boven. Het bleek toch iets kleiner en krapper dan ze hadden gedacht. Toen wij nog geen 5 meter de tunnel in waren gekropen kreeg een dame voor ons geen lucht meer. Paniek! Ze wilde terug, maarja je kan niet zomaar terug kruipen in zo'n klein tunneltje. Iedereen naar achteren blèren dat alle mensen in de tunnel terug moesten hahah vet gedoe! Wij konden er de lol wel van in zien, maar die vrouw kwam lijkbleek die tunnel uit. Hup wij die tunnel weer in! Het was inderdaad wel een krap tunneltje. En dan te bedenken dat deze tunnel breder was gemaakt voor de touristen en dat de originele tunnels dus nog smaller waren! Pff, moet er niet aan denken om daar doorheen te kruipen. Vooral niet wanneer er boven de grond een oorlog gaande is en granaten sommige tunnels in werden gegooid. Gelukkig hadden wij geen bovengrondse oorlog en werden er geen granaten naar ons gegooid dus wij gingen luid joelend door die tunnel heen. Toen we de 20 meter hadden bereikt vond Danny het genoeg en nam hij de uitgang. Tony en ik wilden nog wel een stukje door. Je merkte dat het zuurstofgehalte onder de grond lager was en het was er behoorlijk warm dus na 60 meter hielden wij het ook voor gezien. Overhit kwamen we weer boven de grond, maar het was wel kicken om een keer door zo'n tunnel gekropen te hebben.

Aan het einde van de rondleiding kwamen we aan bij het deel waar we alledrie naar uit hadden gekeken; de schietbaan! Hier kon je een geweer kiezen die tijdens de oorlog gebruikt werd en op de schietbaan een paar schoten lossen! Hoe cool! Ik heb echt nul verstand van geweren dus ik heb Danny en Tony laten kiezen. Koptelefoons op en gaan! Wat een herrie maken die dingen zeg! Het was zo gaaf om een keer met zulke geweren te schieten! Sommige hadden echt een heftige terugslag. Zelfs zo hard dat de schietinstructeur soms onze schouder tegen moest houden haha stonden we dan als drie kleine kindjes, vol adrenaline met een glimlach van oor tot oor! Genieten!

Tijdens het plannen van onze reis door Vietnam konden we er niet omheen dat een heleboel backpackers de brommer pakken om van Zuid (Ho Chi Minh) naar Noord (Hanoi) te touren of andersom. De meeste kopen dan een Honda Win, knopen hun backpack achterop en vertrekken met de noorderzon op zoek naar avontuur. We hadden deze tip al van verschillende mensen gekregen die we tijdens het reizen tegen kwamen en het leek ons wel wat! Tony was er ook voor in dus ons doel in Ho Chi Minhstad was om een brommer op de kop te tikken. Het liefste natuurlijk een Honda Win want die dingen zien er super stoer uit haha omdat een hoop backpackers Ho Chi Minh als eindbestemming hebben, verkopen ze na een tour vanuit het Noorden hun brommer aan andere backpackers zodat die er weer mee naar het Noorden kunnen reizen. Het is dus niet heel moeilijk om een brommer te kopen. Het is alleen wel een hele uitdaging om een goeie brommer voor een redelijke prijs te scoren. Veel brommers hangen van ducktape aan elkaar of zijn gewoon helemaal afgeracht door de backpackers. Ook zijn er garages die brommers verkopen. Na wat onderzoek online zijn we bij een paar garages wezen kijken. Een Honda Win was al snel van de baan. Het is namelijk een oud model (vaak namaak uit China) die, als we de verhalen online moeten geloven, super snel stuk gaat waardoor je er vanuit kan gaan dat je onderweg een paar keer stil komt te staan. Daarnaast is het een schakelbrommer. Wij hebben alle drie nog nooit op een schakelbrommer gereden en om dat in Ho Chi Minh (de meest drukke stad van het land en met het meest bizarre verkeer) te leren, leek ons geen goed idee. We besloten voor een semi of een automaat te gaan. Na een zoektocht van drie dagen en een aantal proefritjes hebben we alle drie een Yamaha Nuovo op de kop weten te tikken! Die proefritjes waren voor mij trouwens nog een hele opgave in een mega drukke stad waar ik de weg niet ken. Je moet me dan niet zeggen dat ik een blokje om kan rijden want zelfs vier keer rechts gaat bij mij helemaal fout! Met een richtingsgevoel van heb ik jou daar stond ik na vier keer rechts natuurlijk niet op dezelfde plek als waar ik begonnen was. Ik de weg vragen, maar niemand kon daar Engels haha sta je dan in the middle of weet ik veel waar! Uiteindelijk heeft de jongen van de scooterverhuur me teruggevonden. Hij kreeg het toch wel een beetje warm onder z'n voeten omdat hij dacht dat ik er met de scooter vandoor was gegaan hahaha bij terugkomst zag ik Danny al hoofdschuddend op mij wachten, dit kan natuurlijk alleen Leonie gebeuren! Ik heb in ieder geval wel het maximale uit m'n testritje gehaald haha

Met drie brommers in the pocket hebben we nog een dagje de tijd genomen om het War Museum te bezoeken en uit te rusten voor onze eerste lange rit op onze brommers. Het War Museum was erg interessant en ging iets dieper in op de oorlog, vooral door middel van foto's. Sommige foto's waren wel heel heftig! Dan zag je gewoon letterlijk een uit elkaar gespat lichaam van een burger die op een bom was gestapt of een foto van een familie een paar seconden voordat ze door soldaten neer werden geschoten. Brr! Kreeg er de rillingen van! Buiten het museum stonden een paar Amerikaanse tanks, vliegtuigen en ander groot materieel. Bizar om te bedenken dat mensen hier tijdens de oorlog echt gebruik van hebben gemaakt en dat er eigenlijk tot op de dag van vandaag nog steeds gebruik van wordt gemaakt tijdens oorlogen.

De laatste dag in Ho Chi Minh zijn we met onze brommers naar een garage geweest voor een laatste check. We hadden onze hoteleigenaar gevraagd of hij een goede garage wist. Samen zijn we erheen gereden zodat hij de boel kon vertalen. Hij kwam zelf uit de States dus kon behoorlijk goed Engels. Bij de garage is onze olie en het water ververst. Ook hebben ze gekeken naar de motor en de conditie van de brommers. Volgens de garage eigenaar was de brommer van Tony er het beste aan toe. Bij die van Danny en mij was de motor aan de mindere kant. Er hoefde niets aan vervangen te worden, maar het kan gebeuren dat er onderweg het een en ander aan gedaan moet worden. Achja, dat is het risico met tweedehands brommers. We hebben ze maar max drie weken nodig dus hopelijk houden ze het tot die tijd uit zodat we ze weer verder kunnen verkopen wanneer we in Hanoi (onze eindbestemming) zijn.

De volgende ochtend stonden we rond 6 uur naast onze brommers. Onze backpacks stevig achterop gebonden en onze nieuwe helmen op ons hoofd. (De helmen die je hier bij een brommer krijgt zijn te vergelijken met fietshelmen dus we hebben een goeie nieuwe helm aangeschaft, veiligheid boven alles! Hih). Onze eerste missie was om Ho Chi Minh uit te komen. Dit was nog een behoorlijke opgave omdat het een mega grote een drukke stad is. Het verkeer heeft hier geen regels en hoe groter het voertuig, hoe meer macht. Bussen en vrachtwagens zijn het ergste. Die rossen echt overal doorheen. Voorrang moet je hier dus echt afdwingen en bij grote voortuigen het liefst zo ver mogelijk bij uit de buurt blijven of gewoon met een grote bocht omheen. Hoe dan ook voorrang geven anders ben je plat! Haha ik zat regelmatig met samengeknepen billetjes op de brommer! Hoewel we op tijd weg waren gegaan zaten we op een gegeven moment toch midden in de spits en koste het ons een hele tijd om eindelijk de grote weg naar Mui Ne te bereiken. De afstand van Ho Chi Minh naar onze eerste bestemming Mui Ne was ongeveer 210 kilometer. Het was een lange zit, maar we zaten alle drie onwijs te genieten! Het voelde echt als een avontuur. Met je hele hebben en houden op de brommer op weg naar een nieuwe bestemming door een vreemd land. Je ziet Vietnam echt op een hele andere manier zo!

Met een zere kont en stof in onze neus kwamen we rond 3 uur in Mui Ne aan. Mui Ne is een dorpje aan de kust van Vietnam. De enige attracties die ze daar hebben zijn de zandduinen en de fairystream. Dat laatste reden we toevallig voorbij. We wilden eigenlijk even van de laatste twee uurtjes zon op het strand genieten toen we het bord zagen staan. Je loopt echt letterlijk een innieminnie stroompje af door een paar centimeter water en dan kom je bij hele mooie rotsformaties en bergen oranje zand. Super leuk om op te klimmen en weer vanaf te denderen! Hebben ons daar wel een tijdje vermaakt haha na de fairystream hebben we heerlijk gegeten bij een lokaal Vietnamees tentje. Het was er heel druk en er zaten alleen maar lokale mensen dus meestal is dat een teken dat het eten goed is. En dat was het! We kregen een potje brandend houtskool op tafel met een roostertje erop en we konden zelf ons geitenvlees roosteren. Daarna rolde je het vlees samen met kruiden en sla in rijstpapier en kon je nog verschillende sausjes dippen. Erg lekker! Na zo'n lange reis waren we wel toe aan een goeie maaltijd hih

De volgende dag besloten we door te rijden naar onze volgende stop; Dalat. Dit stadje ligt hoog in de bergen, zo'n 1500 meter boven zeeniveau. Het beloofde een mooie reis door berglandschap te worden. De dag daarvoor hadden we onze was laten doen dus we moesten even wachten tot deze droog was. Helemaal niet erg want dan konden we een beetje uitslapen haha na onze was ingepakt te hebben sprongen we op onze brommers en reden we de zon tegemoet. Het was erg warm, maar door het windje op de brommer had je daar gelukkig niet zo last van. Het eerste stukje bestond uit een lange weg dwars door oranje zandlandschap met hier en daar wat groen. In de verte kon je de bergen al zien opdoemen, zo mooi! Op een gegeven moment werd de omgeving wat groener en kwamen er wat meer heuvels. Het laatste stukje naar Dalat was in de bergen met af en toe behoorlijk stijle hellingen en haarspeldbochten. Het was echt alsof we door drie verschillende zones heen reden. Onderweg hielden we elkaar goed in de gaten. Het is net als duiken waarbij je een buddie hebt waarmee je communiceert door handgebaren. Heb je honger? Heb je dorst? Moet je tanken? Gaat het goed? Mooi he? Haha af en toe voelde het echt alsof we met een motorgang aan het rijden waren. Vooral als de weg helemaal leeg was en wij de enige waren met een uitgestrekte weg voor je en een bizar mooi landschap om je heen. Echt even king of the world gevoel. Onderweg hadden we een paar intens gelukkige momentjes. Gewoon omdat het rijden zo leuk was, de omgeving zo mooi, het gezelschap zo goed, het windje zo fijn en je je echt even realiseerde hoe bijzonder het eigenlijk is dat je daar gewoon rijdt met je brommertje door Vietnam. Je hebt niet veel nodig, een volle tank, een rugzak en jezelf!

De laatste paar kilometers had mijn brommer het een beetje gehad denk ik want hij viel opeens onder het rijden uit! Snel naar de kant van de weg en proberen weer aan te krijgen. Na een paar keer starten deed hij het gelukkig weer. Hopelijk gaat hij niet vaker van dat soort kuren krijgen. Het laatste stuk door de bergen was ook erg koud! Doordat we laat waren vertrokken kwamen we met zonsondergang aan in Dalat. De temperatuur hier in de bergen ligt sowieso al een stuk lager dan aan de kust en doordat de zon onder was, was het behoorlijk fris! Dat is even wennen zeg! Lijkt Nederland wel haha

Dalat was meteen al top. Het heeft heel veel sfeer en ziet er schoon en netjes uit. De huizen hier zijn heel mooi, dit komt doordat de Fransen hier tijdens hun overheersing in Vietnam villa's lieten bouwen om aan de hitte van Ho Chi Minh te ontsnappen. Na een heerlijk nachtje slapen zijn we vandaag op pad geweest in Dalat. Eerst zijn we naar een pagoda geweest die bijna helemaal bestond uit mozaïek, super mooi! Hierna zijn we naar een andere toeristische attractie van Dalat gegaan, namelijk de waterval. Het leukste van die hele waterval vonden wij de bobslee ernaartoe haha kneiter hard door die bergen sjeesen! De waterval was trouwens ook mooi hoor haha om de dag goed af te sluiten zijn we ook nog naar het Crazy House geweest en dit was met recht een crazy huis. Het is eigenlijk meer een hotel die bestaat uit allemaal trappetjes en gangetjes met allemaal kamers in thema's als The Tigerroom of The Bearroom. Een beetje een Efteling gevoel kreeg je ervan, erg leuk!

Morgen gaan we weer met de brommer op pad naar de volgende bestemming. Ben benieuwd wat deze route voor ons in petto heeft! We beloven voorzichtig te doen! Ohja! Tijdens het rijden op een behoorlijk hobbelige weg is een buis van mijn rekje (die op de brommer bevestigd zit voor je backpack) gebroken! Haha lekker dan! Morgen dus zonder rekje proberen en anders ergens even een nieuw rekje scoren.

Hopelijk zijn jullie in Nederland lekker aan het genieten van de Lente!

Veel liefs een dikke zoen en heel veel knuffels van ons!